'Grietje we hebben al drie dagen niemand anders gesproken of gezien. De echte wereld lijkt ver weg. Wat een goddelijk ontbijt heb je klaargemaakt' Zijn wij wel normaal?'.
Ik lig in bed met uitzicht op de naaldbomen en schuur. Vroeger voelde ik mij schuldig als ik in bed lag overdag. Zelfs al had ik nachtdienst gehad dan lag ik niet rustig. Mijn vader vond dat je overdag aan het werk hoorde te zijn en niet in bed. Situaties uit je jeugd kunnen lang impact hebben. Natuurlijk niet alleen de mindere dingen maar natuurlijk de mooie herinneringen. Op vakanties in de bergen heb ik prachtige herinneringen. De geweldige natuur met heuvels, meren en bossen doet mij hier in Zweden daaraan terugdenken.
Derealisatie noemen we het als er vervreemding van de omgeving ontstaat. Dat kan hele angstige situaties opleveren.
Grietje en ik ervaren dit gevoel regelmatig. In Nederland is het gevoel dat we aan de zijlijn staan ye kijken wat er allemaal daar gebeurd. Door de drukte, lawaai en slechte luchtkwaliteit zien wij het welzijn van mens en dier afnemen. Stress en een burnout liggen op de loer. In een eigen poll op Linkedln gaf meer dan 50% van de mensen aan naar rust en ruimte te verlangen. In Zweden ervaren wij de rust en ruimte des te meer.
Vandaag is het prachtig weer en kunnen wij buiten aan de klus. De ramen gaan eruit en Grietje heeft een nieuwe hobby.
Het restaureren van oude meubels en er een moderne look aan geven.
Ik doe het grove schuurwerk en Grietje ontfermd zich over het fijne werk.
Ik ga binnenkort op pad om in heel Zweden kastjes op te kopen.
Eem nieuwe bedrijfsnaam hebben we al 'JanGrietje gambla skåp'.
Een fine dag
Hejdå
Jan Grietje😊
