(Vergeet niet het mooie filmpje te bekijken op het eind)
Ik lig op een kleed in onze tuin en zie bladeren die op zilver lijken tegen een intens blauwe lucht.
In het gras staan vele bloemetjes en zoemen verschillende insecten rond. Bijtjes vliegen van bloem naar bloem en zuigen deze leeg. De lucht is zuiver en schoon.
Grietje is de zwarte bessen aan het plukken en verheugd zich op het jam maken hiervan.
Don kijkt toe en maakt zich niet druk. Ze heeft het leven hier in Zweden helemaal gevonden en wil niet meer terug.
De exquise smaak van de Sylt is zeer bijzonder.
Het lijken wel heksendrankjes met hun gif donkerrode kleur. Ze stopt er planten en vruchten bij om deze bijzondere smaak te krijgen. Het blijft een geheim wat erin gaat. Alle potten en flessen worden uit de kasten geplukt en gevuld met deze bijzondere vloeistof. Als dit ontdekt wordt zijn de bessen niet aan te slepen en krijgt Zweden een nationaal eigen product de 'JanGrietje Sylt' .
Al liggend in dit naar kruiden ruikend gras denk ik terug aan mijn tijd dat ik druiven wilde plukken in Frankrijk. Ik mocht dit niet van mijn ouders en deed het dan ook niet. Ik was zo braaf dat ik er niet tegenin ging. Nu denk ik er weer aan. Ik heb hier spijt van en misschien stel ik het Grietje wel voor om het nu wel te gaan doen. Met de Austin Healey op een romantische reis door de Loire.
Het plukken laat ik aan Grietje over want die is daar een ster in. Ik zoek romantische cafés waar ik heerlijke croissantjes met sterke koffie nuttig en contact zoek met de plaatselijke bevolking. Ik vermaak mij wel en hang de lieve mooie jongen uit en vertel iedereen dat ik een beroemd acteur ben. Een droom die als jongen niet uitkwam. 'S avonds haal ik Grietje weer op en verzorg haar pijnlijke spieren en ben lief voor haar.
Vanmorgen kwam onze buurman Gunnar langs met de auto.
De afstanden zijn hier inmens groot. Hij vroeg ons voor een Fika momentje om 19.00u vanavond. Wat was hij blij om ons weer te zien. Zeker toen hij hoorde dat we tot eind augustus blijven. We hadden een paar foto's laten afdrukken waarop hij stond met de tractor toen hij het brandhout kwam brengen.
Hij vond het geweldig en bedankte ons hartelijk. Eigenlijk wil ik zijn oude Volvo 240 overnemen want die heeft meer stijl dan onze nieuwe wagen.
Het is zijn 2e Bil en we zien hem er nooit mee rijden. De roest begint er door te komen maar dat maakt hem authentiek.
Gisteravond sloten we af met een kampvuur in eigen tuin en maakten er koffie en thee op.
Het was windstil en de rust daalde op ons neer. Enge geluiden van mogelijk wolfen, veelvraten en beren waren te horen. Ik beschermde Grietje door het vuur aan te houden en voelde mij Winnitou. Een personage uit de verhalen van Karl May waar ik vroeger dol op was. Zo had ik mij dat voorgesteld. Een lieve indianen vrouw en samen bij het kampvuur. Mijn tweede droom kwam weer uit.
Grietje liet mij haar eigen gemaakte courgettesoep proeven en ik moest raden welke bijzondere plant zij erin gedaan had. Mijn tong begon later te prikken. Wat een fantastische smaak en had zij het prachtig opgediend.
Bekijk gauw het filmpje waarin ik marsvin ben en raad de plant.
Een mooi dag en vergeet niet de plant te raden.😁😊