Grietje en ik keken elkaar na het eten aan en ik kreeg de mooiste glimlach die ik nog nooit gezien had. Het begin van een verhaal.
We dachten allebij terug aan vorige week maandagavond. Het hele land stond vol files en daar hadden we geen behoefte aan. Een parkeerplaats aan het heidegebied vlak bij Woudenberg. Een picknickkleed, stokbrood, salade en de oude oldtimer.
Een man kwam langs en zag ons zitten. Eerst begon hij over de oldtimer. Hij had zelf ooit een MG gehad. We raakten in gesprek en hij hield niet meer op met praten. Hij vertelde over zijn ouders, kinderen, zijn vrouw en zichzelf. Zijn zorgen en het zorgen voor zijn dochter die een zware ziekte had. Ik bood hem nog een stuk stokbrood aan maar dat was niet nodig. Na ruim een uur nam hij afscheid en vond ons lieve mensen. Het gesprek had hem goed gedaan. Van het hardlopen was niets meer gekomen. Mantelzorg met een eigen bedrijf blijft zwaar. Het lijkt wel of wij mensen aantrekken die hun verhaal kwijt willen.
Een man die wij kennen loopt al jaren zijn partner en dochter te verzorgen. Hij heeft een eigen bedrijf en tussendoor moet hij alleen thuis de zaak draaiende houden. Een bijna onmogelijke opgave. We boden hem aan om evt. te helpen maar daar wilde hij niets van horen. Op dit moment ligt zij in het ziekenhuis.
Wees zuinig op onze mantelzorgers!
Afgelopen week lazen wij een artikel waarin serieus werd gesteld dat mantelzorgers moeten gaan helpen in de zorg van hun dierbaren die opgenomen zijn. Het zou dan gaan om verzorging en administratie. Heel bijzonder en verontrustend. Hebben de bedenkers hiervan zelf wel eens zware mantelzorgtaken gedaan?
In Denemarken is er een heel ander beleid. Juist de mantelzorgers wil men daar de energie over laten houden om nog mooie dingen te doen. Zelfs wanneer iemand de diagnose dementie krijgt mogen ze vier
Dit is wel een heel klein hotel😄
dagen in een hotel op kosten van de overheid. Hier komt men in gesprek met lotgenoten en krijgt informatie wat er allemaal aan staat te komen. Grietje en ik willen dit hotel nog een keer bezoeken. Het schijnt een prachtig resort te zijn.
Een positieve benadering die we hier in Nederland graag zouden zien. Wie komt er op voor de mantelzorgers. Zelf doen ze het namelijk niet.
Als alles fijn gaat kan die glimlach er zeker af, met het doen van al die leuke dingen waar veel plezier aan is te beleven is dat al heel belangrijk en maakt het fijne er aan. De leuke uitjes zijn zo belangrijk en vooral het genieten er van.
Mijn zus woont op nog geen 5 minuten rijden afstand van mijn vader van 84 jaar en houdt elke dag contact met hem. Normaal werkt zij voltijds, maar zij komt ook een paar dagen in de week bij hem thuis werken om alles zoveel mogelijk bij te houden. Soms gaat zij met hem de papieren doornemen en zorgt er ook voor dat hij zijn financiën op orde heeft - dat is te zeggen, hij heeft daar geen problemen bij, maar sinds het incident met de reparatie van het toilet waarbij hij enkele duizenden voor zou moeten hebben betalen terwijl de verzekeringsmaatschappij van de wegenbouw hiervoor zou moeten opdraaien en hij hier de rekening voor gepresenteerd kreeg, is mijn zus meer…
Daarom ben ik zo blij met jullie want door de magazines lezen we hoe het wel kan.Dus keep up de good work en ik blijf op mijn manier strijden en af en toe de zorg wakker schudden in het verpleegtehuis vd dame.
Mantelzorgers zijn zeer waardevol waar we zuinig op moeten zijn...
Hallo jullie 2,
Ja zuinig zijn op de mantelzorgers.Ik vind dat je als mantelzorger toch nog veel dingen doet.In de gaten houden of alles nog klopt qua zorg.Steeds vinger aan de pols houden en vertellen dat de zorg er voor hun is en zij niet voor de zorg.De post en administratie doen,nagels knippen vd handen en lakken,kapster regelen.Allert blijven dat ze niet al om 20 uur in pyama voor de tv gezet word op de kamer.Boodschappen doen.En ga zo maar door.Zorgen voor de kleding,kasten op orde houden,koelkast nazien op oude spullen.bloemen en planten verzorgen.En wat al niet meer.Mantelzorgers zijn onmisbaar.En het is zwaar.
Maar die glimlach blijft.