Een pelgrimsroute (pilgrims leder)die Grietje vond uit 1540 stond een pad op van Liesvick (Lysvik)naar Ekishœrede gaf helderheid
Een overweldigende natuur waar we onszelf tegenkwamen. Geen voorbereidingen gedaan. Geen water, proviant en gewoon in korte broek en t shirt en een bijna lege telefoon. Een rondje om het meer werd een helse tocht.
Geen paden meer maar waarschijnlijk in de voetsporen van Elanden.
Op een onverwachts moment hoorde ik Grietje roepen dat ik snel moest komen.
Op een foto die zij net gemaakt had zag zij aan de overkant van de berg een donker gat onder een stapel stenen wat leek afgezet met hout. Verwilderde bomen en struiken eromheen. Moerasgebied aan de voorkant. Het leek op een oude schuilplaats waar al misschien eeuwen niemand meer was geweest.
We probeerde nog naar de overkant te komen maar zagen halverweg een diep dal waar een snelstromende beek doorheen stroomde. Langs de oevers natte stukken grond, grote stenen, takken van beverburchten en onmogelijk om daar doorheen te komen. We gaven het voor deze keer op.
Op de kaart die Grietje vond stond het Pelgrimspad uit 1540 en zoals wij konden zien had deze route langs dit meer en beek gelopen. Wat konden wij aantreffen in deze schuilplaats waar waarschijnlijk al eeuwen niemand meer was geweest. In gedachten zag ik ons de schuilplaats binnengaan. Gouden kelken, munten uit de 15e eeuw en sieraden die onder een laagje zand lagen. Wat zouden wij gelukkig zijn (nog meer dan nu!)
Ik hoefde nooit meer verhalen te schrijven. Nooit meer op Linkdlin om informatie te geven over ons magazine. Grietje hoefde geen prachtige foto's meer te maken voor ons 3e magazine die er niet meer hoefde te komen. We konden ons dan helemaal bezig houden met de geneeskrachtige kruiden, bloemen en moestuin. Volledig genieten van de natuur eom ons heen en het kleine huisje konden wij inruilen voor een een grote mooie woning in de buurt van Stockholm. Nooit meer terug naar het land van drukte, stress en een natuur die steeds kleiner aan het worden was door de uitbreiding van steden.
'wordt wakker Jan we moeten terug. Het wordt donker en koud. Jij loopt er zomers bij en als wij nu niet teruggaan is de kans groot dat we de weg in het donker niet meer kunnen vinden met alle gevolgen van dien'
Mijn droom verdween als sneeuw voor de zon. Ik zag mij weer zitten aan het tafeltje voor het raam midden in de nacht. Wat zou ik een rust kunnen vinden als ik dat niet mee hoefde te doen. We zouden rijk en heel gelukkig zijn.
Misschien toch maar een andere route proberen te vinden. Wat als het waar was ...