Een middagje naar de Anserdennen en kregen we bijna het gevoel in Zweden te zijn. Een fraai zandpad en vrijwel geen mensen te zien. Grietje en ik kregen al herbeleving. De snelheid minimaal en alert op elanden en wolven die over konden steken. Lichte kuilen en hard zand.
Ik stopte om een mooie foto te maken van Grietje hangend uit het raam en wilde net weer instappen.
Theehuis de Anserdennen een heerlijk plek om bij te komen. Veel mensen op elektrische fietsen die hier een stop maken om wat te nuttigen. Het riep voor ons herinneringen op aan vorige bezoeken. Een schitterende plek. Heerlijke Wilder Land thee van inheemse kruiden die worden geteeld op boerenakkers. Een appeltaart die normaal zelf gemaakt wordt. We zaten op een strobaal en mijn hele jas zat onder het stro. Ik was onherkenbaar en kon zo het veld in als vogelverschrikker. Geen snelweg te horen vlakbij het mooie dwingelderveld.
Een man in een groen pak stapte van zijn elektrische fiets af en kwam door de bosjes naar het zandpad waar we stilstonden. Ik voelde al nattigheid. Het was een vrijwillige boswachter van natuurmonumenten. Hij was vriendelijk en vroeg waar de reis heen ging. Grietje en ik hadden de indruk dat uiteindelijk dit zandpad ergens weer op een normale weg uitkwam. Hij vond het geen goed plan en vond de wagen mooi maar niet geschikt en dacht dat het alleen uiteindelijk maar slechte zandpaden waren. Hij adviseerde ons om terug te gaan.
Ik deed nog een poging dat wij vaak in Zweden waren en dit zandpaadje voor ons niets voorstelde. Het leek of de beste man geprikt werd door een wesp want hij stak zijn hoofd door een raampje en maakte op niet verstane wijze duidelijk dat dit GEEN ZWEDEN was. Hier mocht je niet in het bos kamperen en niet zomaar vrij door de bossen lopen. Geen loslopende elanden en hekken om onze natuur te beschermen. Hier waren duidelijke richtlijnen en regels. Het was hier zeker GEEN Zweden. Ik probeerde nog te zeggen dat het pad naar ons huisje in Zweden 7 km lang was en nog wel 10 keer slechter. De beste man wilde weer het hele verhaal afdraaien maar wij kozen maar de veilige weg om de man tot 'vriend' te houden. We zagen hem vertrekken en vol gas met zijn elektrisch verhikel. Over onveiligheid op de fietspaden niet gesproken.
Het Zweden gevoel was helemaal weg. Een keurig park waar men netjes op de paden moet lopen. Paaltjes aan de zijkant zodat je de auto op de parkeerplaats moet zetten. Geen avontuurlijke wegen die je niet weet waar ze uit komen. Geen wilde dieren en een boswachter die oplet wat je doet in het bos.
Op de terugweg kwamen we bij de kringloop in Dwingeloo.
Een leuke zaak met veel broquante. Een man sprak ons aan. Hij had 3 DS-en gereden en de laatste mooie DS had hem Fl.2500 gekost. Ik noemde hem nu de bedragen en hij sloeg stijl achterover. 'Had ik ze maar niet weggegaan' gaf hij lachend aan.
Binnen kwamen we een hele mooie ouderwetse bakfiets tegen.
Grietje en ik hebben er een optie opgenomen. We hebben er een prachtig idee mee. Grietje met alle memberen in de kar die zij nog over heeft. Ik fiets en zij spreekt iedereen aan en wijst de weg. Het wordt een mooie route dwars door Nederland en als het goed bevalt fietsen we naar Zweden😁
Wie helpt ons de fiets aan te schaffen? We komen dan zeker bij je langs.
Vrijheid is een mooi begrip. Geeft meer regels meer vrijheid?
In Zweden zijn minder regels maar daar is de eigen verantwoordelijkheid gevoel groter.
Een mooie dag
