'Ik kroop over de grond en zocht naar sporen' , Remi tegen Vitalis. Remi bang en dat ze zouden sterven in de koude nacht.
Even moest ik aan dit zeer oude kinderboek denken.
Ik zag vele sporen boven op de berg tegenover ons huisje.
Grietje voelde zich wat ongemakkelijk. Ze dacht aan Elanden met jongen. In deze tijd konden zij gevaarlijk zijn. Als goede moeder en vader hun kroost verdedigen tegen indringers op de berg.
Heldhaftig ging ik voorop lopen. Ik maakt veel lawaai en zou Grietje altijd redden. Ik voelde mij gesterkt door het boek. Dit liep goed af. Ons leven was als een boek en ik was toch niet voor niets schrijver geworden. Ik dacht aan mijn woonzorgvoorziening. Gebruikte boeken om verhalen aan de mensen die er woonden te vertellen. Ze vonden dit altijd prachtig en hun fantasie werd geprikkeld. Met als resultaat een betere vitaliteit en geheugen.
Door de prachtige omgeving waar we geen mens tegenkwamen en alleen een aantal vogels hoorden konden we ons weer ontspannen.
Een prachtig uitzicht over het gebied wat voor ons huisje ligt. We waren nog nooit deze kant opgelopen. Het pad was op veel plaatsen niet goed toegankelijk. Bomen over het pad en overwoekerd door vreemde struiken en bloemen. We hadden het al bijna opgegeven. Een behoorlijke klimpartij en een intense stilte. Een meer in de verte waar we nog naartoe wilden maar moeilijk bereikbaar was. Bij het meer lag een geheimzinnige grot wat we op de foto's gezien hadden.
Uiteindelijk kwamen we moe maar voldaan weer beneden. Grietje vroeg mij nog even of ik daarboven op de berg in een tentje zou kunnen slapen. Ik ontweek de vraag en bang dat zij het echt wilde doen. Ik was held geweest maar of ik dit nog een keer zou kunnen was mij niet geheel duidelijk meer. In gedachte zag ik ons al liggen. Geluiden van jankende wolven, elanden moeders die boos waren omdat we in hun gebied lagen, veelvraten die mensenvlees heerlijk vonden. Laat mij maar beneden in ons lieve kleine huisje liggen.
Vandaag reizen we af naar Stockholm. Een stad wat op mijn bucket list stond. Mijn verjaardag morgen vier ik in het fotografisch museum samen met mijn liefste Grietje. De oude analoge camera's nemen wij mee. een oud rolletje vinden zodat we er in deze prachtige Zweedse hoofdstad foto's mee kunnen maken. Het zijn maar 12 zwart/wit foto's dus dat wordt keuzes maken. Hoe deden onze ouders, opa's en oma's dit eigenlijk?
Misschien lukt het ons om koningin Silvia te spreken. Natuurlijk brengen we haar in het paleis ons JG Magazine.
Beste lezers blijf ons volgen op onze ontdekkingsreis. En mocht je in Stockholm zijn kom dan morgen een taartje eten.
Een mooie zonnige dag!
JanGrietje