"Waaauw wat een mooie eend hadden wij toen".
Een prachtige eend met suïcide doors. We reden er heel Europa mee en vooral in Frankrijk was geen rivier of berg te hoog. Mijn vader stuurde hem als een tank door het water naar de camping.
Nu snap ik waarom mijn aantrekkingskracht naar oldtimers gaat.
Gisteren was ik bij mijn zus Marijke in Middelburg. Zij haalde het fotoboek van mijn ouders tevoorschijn. Zelf heb ik vrijwel geen foto's van vroeger.
Het was mooi maar ook emotioneel om de oude foto's te zien. Het boek wat in mijn ouderlijk huis altijd in de voorkamer lag. Het boek wat prachtig met tekeningen en mooie teksten was voorzien. Een mooie vrouw en een nette man waren mijn vader en moeder.
Mijn zus vertelde dat zij mij vroeger altijd het ijs opstuurde. Ik deed alles wat zij zei. Een keer waren we met een groepje kinderen en stuurde zij mij op een ondergelopen landje. Ik zakte door het ijs. Mijn moeder kwam erachter en mijn zus kreeg op haar donder.
Het beeld van een zorgzame oude zus was verdwenen😪
We hebben er heerlijk om gelachen. Vakanties in mijn herinnering waren spannend en avontuurlijk. Bij de grens werd mijn vader nerveus. Klopte alle papieren wel🤔 Later begreep ik het. Hij had twee flessen wijn teveel bij zich. Gesmokkeld uit Frankrijk.
In mijn kleinschalige woonvoorziening gebruikte ik oldtimers om mensen met dementie op andere gedachte te brengen. Wanneer zij in deze auto's, MG, Snoek, 2CV zaten veranderde ze in gedrag en wist je niet wat je zag. Een man van 96 ging ineens weer goed lopen. Een man uit Amsterdam begon weer te praten. Vele mooie voorbeelden door deze oldtimers.
Nog steeds maken de Snoek en MG indruk ondanks dat nieuwe wagens prachtig zijn. Iemand gaf eens aan. In oude auto's, oldtimers zit een hart!
🌻