"We zijn eigenlijk allemaal heel bijzonder dement maar hardstikke gek"
Weer als ik deze trailer zie krijg ik het koud.
Ik herinner mijn 1e bewoner in ons zorghuis 9 jaar geleden. Cor een fantastische man. Een echte Amsterdammer. Trots was hij op zijn stad. Hele verhalen had hij als we samen in de MG zaten. "dat ik dit nog mag mee maken". Trots en gelukkig zat hij in de oldtimer.
Een dubbel gevoel en veel herkenning bij de film "wat ik niet vergeet" Een film over Joeri die al op jonge leeftijd Lewy Body dementie krijgt. De film is gemaakt door twee studenten Eva Dullaart en Inez Kort. Ze kregen een 10 voor de film.
Gisteren plaatste ik al mijn blog over het bijwonen van de viewing. De ziekte kent grillige kanten. Psychotische belevingen en plotselinge stemmingsschommelingen. Voor direct betrokkenen kan dit zeer zwaar zijn. Cor kon plotseling veranderen en begreep het zelf niet. Toch maakte wij mooie momenten (Mem) met hem en hij leefde tot het laatste moment.
Een film die iedereen zou moeten zien. Deze vorm van dementie ben ik vaker tegen gekomen. Een film waarin de makers laten zien hoe grillig de ziekte ook is dat je toch de mooie dingen blijft zien bij dementie. Het zou jammer zijn als deze film niet openbaar werd gezet!
Een aanrader om de trailer te bekijken. Zoals Grietje gisteren al aangaf zakdoeken bij de hand. Zelfs ik kreeg tranen in mijn ogen!
Wie helpt ons om nog meer mooie verbindingen te maken en mooie voorbeelden uit de zorg te zoeken?
Comments