"Ik wil hier niet blijven, ik wil naar huis met jou"
Nog weet ik hoe indrukwekkend het afscheid was van een vrouw die in ons woonzorghuis kwam wonen. Wat een verdriet voor beiden. Een partner die na jaren er helemaal doorheen zat en het echt niet meer kon. Hij voelde zich falen. Het woord Mantelzorg kende hij niet. Dit deed je gewoon voor je partner.
De politiek zegt te weten door onderzoek dat het wel meevalt met het aantal mantelzorgers. Een paar procent van hen is zeer overbelast en ze doen het met liefde.
Grietje en ik kwamen de laatste week jonge en oude mensen tegen die zich geen mantelzorger noemen. Zij hebben een baan en dragen zorg voor hun dierbaren. Kloppen deze cijfers? De groep mensen die aan het zorgen zijn en alle ballen in de lucht moeten houden is vele keren groter. Zij dragen er zorg voor dat mensen uit het zorgcicuit worden gehouden echter tegen een zeer hoge prijs. Deze zorgzame mensen verdienen een standbeeld en steun. In Denemarken zijn mensen die voor een ander zorgen heilig.
Wanneer nemen we de mensen die zorgen voor hun dierbaren in Nederland serieus🤔?
Vandaag is Grietje op pad om kleding uit te zoeken voor onze trouwdag. Ik in Middelburg. Een afscheid voor een dag en nacht. Zo voelt het als je afscheid moet nemen van elkaar en je hebt elkaar lief. Dit is maar één tijdelijke situatie. Mensen die echt ergens anders gaan wonen na jaren zorg in de thuissituatie. Dat is pas heftig en dat realiseren we ons niet altijd.
Grietje geniet van het passen en kijken naar een trouwjurk. Ik mis je🥰
Mijn vader en moeder waren pakweg 61 jaar (in 1959 voor de wet en in 1962 voor de kerk) getrouwd geweest.
In de laatste levensjaren van mijn moeder verbleef zij meer dan een jaar bij een verzorgingshuis nadat zij thuis in de tuin gevallen was, want zij was heel slecht ter been en had een wond die maar niet helen wilde. Uiteindelijk kwam zij toch weer thuis, maar daar bleef zij niet lang. Zij had in de eerste instantie longinfectie, maar toen zij maar niet beter werd, was zij in het ziekenhuis opgenomen waar coronavirus bij haar ontdekt was en zij verbleef in de laatste week in de isolerende afdeling waar zij overleed; er waren lange tijd geen nieuwe witte…
Vanuit de Noord Westhoek van Groningen was het ruim 420 kilometer dat met een trage 200 Diesel, vlak bij de stad die Middelburg heet , op bezoek. Dus ik weet wat kilometers zijn. Deze week nog in die noordhoek geweest, met al die 30 kilometer en 60 kilometer zone die daar te vinden zijn. Zie het al voor me Jan, met 60 kilometer snelheid naar Zweden rijden, zeker niet gejaagd rijden!
Maar Jan een mooie trouwjurk voor Grietje weet ze met een paar dames zeker te vinden , denk een heel mooie. Nu maar afwachten hoe ze er uit zal zien, de verrassing, mag ook wel ééns.
Wat betreft de mantelzorgers, het zijn vaak best die mensen die weinig zeggen…
Middelburg,aardig eindje uit de richting Jan.En idd we zeggen niet dat we mantelzorger zijn.Wedoen gewoon.Al word het inmiddels als normaal gezien in het verpleeghuis oa.Tja..
En bedenk je dat morgen het weerzien des te leuker is.Ook weleens gezond.Elk je eigen ding doen.
Mijn foto opdracht van weerspiegeling.Het oranje is een kaars die achter een flesje water staat..
Liefs en ik hoop Grietje dat je iets moois hebt kunnen vinden.Maar dat is vast ok.
Zoveel herkenning; ik noemde mij ook geen mantelzorger. Ik deed dit gewoon uit liefde voor mijn ouders.
Ik had een baan in de zorg en vond het vanzelfsprekend dat ik ook zorgde voor mijn ouders.
Overbelast; dat sluipt erin…….
Dat duurt heel lang voor je dat herkent en erkent.
Omdat ik het in mijn werk in de zorg zag, wat een intens verdriet, leed het geeft om ouders, geliefden te scheiden hield ik het veels te lang vol.
Jouw Grietje hult zich in zijde, tule, kant en komt weer gauw terug bij jou Jan.
Succes in Middelburg!