De aanwezigheid voor afwezigheid.
Deze foto maakten we in Lysvik bij het Övre Fryken meer.
Onze ogen konden het niet geloven. Een groot meer aan de voet van deze boom. Een klein stukje werd zichtbaar aan de overkant. Geen zuchtje wind en een spiegeling waar je onder de indruk van kwam. Wolken, bergen waren zo duidelijk in het meer te zien dat het water verdwenen was. Dit en vandaag doet mij denken aan een woord uit het Portugees, Saudade
De mengeling van gevoelens van gemis, verlies afstand en geliefde.
Elke dag denk ik wel aan mijn dochter en geeft het een stukje verdriet. Door mijn scheiding wil zij geen contact meer met mij hebben. Voor die tijd was het contact goed en bijna dagelijks belden we met elkaar of zag ik haar. Momenten van haar verdriet en blijheid kon zij met mij delen. Ze woonde toen in Groningen en wilde daar gaan studeren.
Pogingen om in het begin weer contact te krijgen gaven geen positief resultaat. Ik geef haar de ruimte om het gevoel te volgen. Al is dit moeilijk omdat er elke dag wel een mooie herinnering aan mijn dochter Eline is.
Het geluk in de liefde voor Grietje is zo groot dat ik de hoop en moed blijf houden dat het goed komt.
Elke dag hier in Zweden is een cadeautje voor onszelf en geloven wij het bijna niet dat dit bestaat.
Het meer bestaat echt. Het bleef een wonderlijk schouwspel en nooit eerder had ik dit zo gezien.
Vandaag als het weer een beetje opknapt de tuin in en het zagen van ved voor de winter.
Een mooie mysterieuze dag😊
Hejdå