'Jan je mag hier maar 70'
De kapitein van de Ferry Denemarken-Zweden herkent ons nog en kijkt weer niet vrolijk. De vorige keer reed ik het houten dek kapot met mijn spikes onder de oude DS. Ik wilde hem te vriend houden en had de zomerbanden eronder gedaan. Geen goed woord van hem en werden teruggestuurd. We moesten we op zoek naar winterbanden.
Het is wennen om bijna geen auto's op de weg te zien. Lage snelheden op de hoofdweg naar 't noorden. We spreken in ons restaurantje halverwege een ouder Zweeds echtpaar. Ze rijden 300 km om te gaan skieën. Hoe noordelijker komen hoe meer sneeuw we zien
Beneden in het dal ligt er beduidend minder dan boven bij ons op de berg. De regen heeft al veel doen smelten. Onze huisjes liggen er prachtig bij. De sneeuw is nog niet aangepast en we zien sporen van dieren in de sneeuw. Het kan vanalles zijn. Van een vos, wolf veelvraat of misschien onze eigen beer.
Buiten is het net boven nul maar binnen in huis twee graden onder nul. Bij de keuken zien we een spoor van een muis.
Het bakje voor Don met water is bevroren.
Het waterpompje doet het niet meer en is waarschijnlijk bevroren. Na een paar uur boven de houtkachel krijg ik haar weer aan de praat. De potten verf die we onder een dikke laag dekens hadden verstopt zijn toch bevroren. Temperaturen van -22 kon ook een laag dekens niet meer aan. Een glazen pot met rode kool is ijskool geworden.
Op de ramen staan ijsbloemen en ik lik aan de ruiten. Ik hoor mijn moeder nog zeggen, "niet aan de ruiten likken want dan blijft je tong vastzitten". Ik geloofde het.
Mijn tong blijft vastzitten en ik roep Grietje om hulp. Ze weet niet wat te doen en belt de hulpdiensten. Ik hoor mijn moeder al zeggen, "wie niet luisteren wil zal voelen".
Ik hoor de sirenes aankomen en ben bang. Een man met een snijbrander zie ik vanuit mijn ooghoeken aan komen lopen. Trillend word ik wakker en Grietje vraagt waarom ik mijn tong uitsteek naar haar. Ik schaam mij dood en kijk uit het raam.
Een prachtig landschap en de zon komt zo op.
Ik voel mij helemaal gelukkig en blijf van de ijsbloemen op de ramen af. Mijn moeder had gelijk😊. Ze zou dit uitzicht prachtig hebben gevonden.
Ik heb een dennenboom aan de overkant uit het bos gehaald. Mijn oude lampjes die ik bij de loppis heb gehaald staan er prachtig in. Een oude plaat met Kerstmuziek staat op en we tuigen de boom op. De besneeuwde bossen en de arrenslee en een lichte sneeuwbui maken het kerstgevoel kompleet.
Ik voel mij gelukkig.
Wat maakt jou in deze tijd gelukkig?