Tijdens een zoektocht om een kortere route te vinden naar ons meertje kwamen we sporen tegen van Elanden. Een pootafdruk waar ik van schok. Wat een groot beest moet hier gelopen hebben. Ik bleef achter Grietje lopen en zag afdrukken in het gras en modder wat nooit van een mens geweest kon zijn. Zo groot waren deze. Als een volleerd spoorzoeker wist Grietje aan te geven waar de kop en waar de poten van dit inmense beest gelegen zou moeten hebben. Dierlijke grote keutels precies op het smalle verwilderde paadje waar nooit een mens gelopen kon hebben.
Ik zag de geen angst op Grietje haar gezicht. Later gaf zij aan bang te zijn geweest dat zij meerdere Elanden tegen zou komen maar had dit niet laten merken. Ik was haar dankbaar! Elanden alleen zijn geen bedreiging maar meerdere bij elkaar en evt. jongen erbij kunnen wel gevaarlijk worden. In gedachten zag ik al meegenomen worden naar het hol van deze beesten.
"We kunnen wel in elke kerstboom lampjes hangen" Grietje was helemaal blij toen we tussen al die kleine jonge boompjes in de 'voortuin' stonden. Ik zag mij al duizend keer op en neer gaan met een laddertje om dit te doen. Ik probeerde haar nog duidelijk te maken dat dit niet te doen was. Grietje was er al niet meer mee bezig en zag weer sporen. Ik was hier niet blij mee.
Toen ik werkte met mensen met een depressiein Den Haag en later in mijn zorghuis voor mensen met dementie gingen we zoveel mogelijk naar buiten. In ieder geval probeerde we dit dagelijks te doen. Ik liet mensen dingen buiten zien en horen waardoor zij afgeleid werden en zich moesten concentreren. Geluiden van overvliegende vogels, koeien en paarden in de wei maar ook schitterende bloemen aan de kant van de weg. Zelfs in de stad was er natuur te vinden wat afleiding gaf. Duidelijk zag ik toen al resultaat als we weer terug waren in huis of afdeling. Mensen gaven meestal aan dat zij blij waren mee gegaan te zijn. De natuur helpt mee om de vitaliteit te houden en is goed voor het afnemen van stress. Zoals Erik Scherder al aangeeft maakt stress dat je meer dingen gaat vergeten. Het is slecht voor het geheugen en immuunsysteem. Er was laatst een groot onderzoek dat aangeeft dat de natuur helpt bij mensen met dementie. Wij wisten dit al eerder.
Ik dacht weer terug aan de grote poot afdrukken en meende berengebrul te horen toen ik de berg afliep om water uit de bron te halen. Mijn digitale lampje leek het op te geven. Net op het moment dat ik mijn jerrycan naar beneden drukte in het water ging mijn lampje uit. Het werd aardedonker en ik was bang en dacht aan de grote pootafdrukken. Vreemde geluiden om mij heen en het begon te regenen. Met moeite wist ik al struikelend en zwetend naar boven ons kleine rode huisje te bereiken. De jerrycan was half leeg maar voelde log en zwaar aan.
Bij de deur slaakte ik een zucht toen ik Grietje bij een kaars en het open vuur zag zitten. Ze was lief om te vragen of het wel goed met mij ging toen ze mijn bezwete gezicht zag. Ik gaf met trillende stem aan dat alles nu oke was. Ik vertelde haar maar niet de waarheid. "Volgende keer ga ik wel met je mee, het zijn van die zware kannen." Stoer gaf ik aan dat dit niet hoefde en dacht wat anders. Ik liet mij voorhet vuur neervallen en viel in slaap ...