Gisteren maakte ik een post over als het leven afgelopen zou zijn en iedereen vond dit mooi. Heel veel lezers en reacties terwijl ik het maar een doods onderwerp vond.
Ik begrijp mijzelf niet en waarschijnlijk zullen velen het herkennen. Op de lagere school begon dit al. Ik deed het goed of het was fout. Ik kreeg een voldoende of een onvoldoende. Nooit was het goed wat ik deed.
In Zweden voel ik mij thuis want alles is daar Zwart Wit. Ik word wel eens moe van mijzelf en krijg daar juist weer energie van en ga een fantastische blog schrijven en iedereen vind dit niks. Maak ik een waardeloze blog zoals deze wordt het weer een succes.
Ik begrijp niet wat er met mij aan de hand is. In de psychiatrie leerde ik over borderline en hielp deze mensen. Alles Zwart Wit zien en er is geen stukje grijs. Ik ben totaal niet in balans. Meestal ben ik heel lief en andere keren kan ik mijzelf niet uitstaan.
Ik begrijp niet wat er mij aan de hand is is want ik vind Grietje lief en dit veranderd niet wat ze ook doet. Ik hou van haar en dat veranderd niet. Ik ben gelukkig met haar en zonder haar kan ik niet leven. Ze zegt dat ik aan het zeuren ben. Ik denk dat ze gelijk heeft maar vindt dat niet.
Ik kan mijzelf niet volgen en begrijp het niet. Op een ander moment denk ik het te weten en zo is dat weer weg.
Soms zie ik een beetje kleur. Ik begrijp er niets van. Wie kan mij helpen want het ene moment ben ik gelukkig en het andere moment...