'Jan ik krijg het er weer koud als ik denk aan het moment dat die man naar ons toekwam'
Geluk is zo kwetsbaar. Het glipt voordat je het weet tussen je vingers door. Een oude Zweedse trommel die ik vond bij een Loppis maakte mij heel gelukkig. Een stel kinderen in de slee zoals wij die hebben staan. Een dierbaar prachtig oud plaatje waar ik de tranen achter mijn ogen voelde branden.
Zingeving in het leven. Gelukkig worden als je iets kan bijdragen in het leven van anderen. Hier worden wij gelukkig van. Zondag schreef ik een blog over Lykke. Nou dit was nog zo'n moment waar jezelf en anderen gelukkig door worden.
Afgelopen maandag waren we in Karlstad om een paar kastknopjes te halen bij een Zweedse winkel. We dronken er groene thee en dark roast koffie. Op dat moment zag ik een oudere dame mooi in het zwart met een prachtige zwarte hoed op. Een oudere heer die wat moeizaam liep was aan het zorgen voor haar met koffie en thee. Hij was opvallend gekleed en ook in het zwart. Grietje en ik hadden direct dezelfde gedachten. Deze vrouw moest een 'jij bent mooi' kaart krijgen.
Ik gaf nog aan dat als mensen dementie krijgen en opgenomen worden zij zichzelf kunnen blijven. Aandacht voor kleding die zij voorheen droegen is dan zo belangrijk. Het zou zeer triest zijn als dit met deze dame niet zou gebeuren. Grietje liep naar de vrouw en gaf haar de kaart met 'du är vacker' achterop. De dame begon te stralen en bedankte.
We zagen de man en vrouw spreken met elkaar. De man stopte het gesprek en kwam naar ons toe. In het engels sprak hij ons toe; 'jullie hebben ervoor gezorgd dat mijn vrouw een fantastische dag heeft.
Zij heeft dementie en dit zijn de mooie kleine dingen. Ik weet niet hoe ik jullie kan bedanken. Dit is prachtig'.
Grietje en ik waren onder de indruk. Het had zo moeten wezen. We hadden geen enkel vermoeden dat deze dame aan dementie leed en waardoor wij naar het echtpaar toegetrokken werden. In toevalligheden geloven wij niet.
We waren onder de indruk. Hoe mooi haar echtgenoot de zorg op zich nam. Zonder het te beseffen hadden we twee mensen heel gelukkig gemaakt. We gaven de man ook een kaart toen hij opstond om de boel op te ruimen. Het leek of wij de tranen in zijn ogen zagen ...
De dame en heer liepen weg. Zij bleef even bij ons tafeltje staan en we zagen een schitterende glimlach. Ze bedankte nogmaals en samen verdwenen ze uit ons leven.
Geluk is zo kwetsbaar net als de liefde. Voor je het weet is dit verdwenen. Wees er zuinig op en omarm dit en laat de ander weten wat je voor hem of haar voelt.
En bra dag
