Bijzondere ontmoetingen

"Grietje de meter van de temperatuur loopt op tot boven de 100 graden Celcius🥵".

Gisteren waren we de hele dag in Amsterdam. Dat stond niet in de planning. We waren in de ochtend bij een fantastische organisatie en een passievolle bestuurder. Een bestuurder die deze organisatie zelf heeft opgericht Een organisatie die voor iedereen wereldwijd zeer belangrijk werk doet en in diverse landen al succes heeft behaald . Als we namelijk niets doen zou dit grote gevolgen kunnen hebben voor onszelf maar zeker voor de jongeren. We gaan haar zien in ons volgende JGMagazine.

Bij het parkeren stroomde er water uit de MG doordat zij aan het koken was. Het scheelde weinig of het IJ kreeg zoveel water te verduren dat het prachtige Java eiland waarop we zaten dreigde onder te lopen.

Het uitzetten van de motor stopte de vloedgolf maar we konden geen kant op. Een wegenwacht die na een uur aankwam haalde de thermostaat eruit en constateerde dat waarschijnlijk de radiator de boosdoener was.

Hij wilde dwars door Amsterdam een proefrit om te kijken of het probleem verminderd was. Wij moesten hem dan volgen. Na een wilde achtervolging door het centrum, waar duizenden toeristen liepen konden wij geen wegenwacht meer vinden en kwamen tot stilstand doordat de motor weer begon te koken. Het centraal station moest ontruimd worden vanwege de toegenomen hitte. Na weer een uur wachten op een zeer gevaarlijke plek waarbij ik Grietje over hoge vangrail tilde met gevaar voor eigen leven kregen wij hulp.

Een nieuwe aardige wegenwachter stelde voor om toch door te rijden. Hij wist nog een garage waar wij de auto achter konden laten. Hij maakte zich niet zo druk om 110 graden en zag pas problemen bij 120 graden. Wij hoorde zijn hele levensgeschiedenis en een uur later gingen we op pad. De verwarming moest aan om de warmte af te laten voeren. Met een motor die warmte gaf als een vulkaan en buiten een temperatuur van 30 graden reden wij stapvoets door heel Amsterdam vanwege de drukte en diverse omleidingen. Uitgekookt kwamen wij in een buurt die vergelijkbaar was met de Bronx in New York. Een aardige garagehouder stelde ons gerust dat de MGB binnen kwam te staan. Hij was ook bang dat de volgende dag alleen de radiator er nog zou liggen.

Grietje liet ik met grote angst achter om een huurauto op te halen. Ze zou in de auto blijven en niet op straat. Haar rode tas viel namelijk zo op dat we deze verstopte.

Aan het eind van de middag togen wij in een simpele algemene wagen richting Egmond. Na een lange rit met vele files kon ik Grietje naar binnen dragen in huis en moest zij mij moed inspreken.

In Twello waar wij bij 'wonen bij sepember' zouden kamperen waren ze nog aan het aardappelen schillen. Ze dachten dat wij grote eters waren en hadden alle bewoners mee laten helpen. De teleurstelling was groot toen men hoorde dat we gestrand waren. De aardappels zouden bewaard blijven tot een volgende keer.

Om 1.00 uur midden in de nacht zaten Grietje en ik in een openstaande strandstoel op een donker verlaten strand in Egmond en bedachten dat wij niet geschikt waren voor de grote steden en dat wij rust willen. De optie Zweden kwam weer uit de kast.

Tegen de ochtend werden wij wakker en stonden met onze stoel in een kolkende zee.

Ondertussen belde de vriendelijke man van de garage en vertelde dat de radiator eruit was en deze dichtgeslipt met kalk was. Ik vroeg hem of hij gedotterd kon worden maar hier begreep hij niets van en stelde een transplantatie voor. We hebben de bank gebeld om een lening af te sluiten!

We blijven wachten tot het weer eb wordt ... of blijven zitten.

Heeft u ook wel eens van die dagen?