'Waar ben ik dan en wie bent u dan?"
Een vriendelijke medewerkster vroeg of Grietje en ik wat wilde drinken. Een heerlijk bak koffie en thee ging er wel in. Een prachtige ruimte met hoge ramen en een uitzicht op een oprijlaan en schapen in het veld. Een blauwe lucht met een paar wolken.
Een vrouw aan de andere tafel en keek voor zich uit en leek in gedachten. Ik probeerde mij voor te stellen wat zij dacht. Gisteravond dezelfde blik aan tafel en Grietje probeerde toen in contact te komen. Een glimlach en een andere uitdrukking kreeg zij voor elkaar. Ze ging zelfs eten.
"Wat komt u doen en waar ben ik"
Ik gaf haar de koffie aan en hielp haar recht op zitten. Ze bedankte en keek naar buiten. De dame leek mij niet ongelukkig en zat rustig naar buiten te staren. Een tevreden aanblik.
Ik probeerde mij voor te stellen hoe het zou zijn als je steeds alles vergat. Ik vond ik het heel fascinerend maar ook wel eng. Als je niets meer in je geheugen kon opslaan en steeds alles weer nieuw was hoe zag de wereld er dan uit. Het maakt mij wat onrustig om het idee dat je niet meer wist waar je was. Ik probeer dat voor te stellen maar het lukte mij niet.
"Ik ben JAN en niet vergeten hoor" De aardige dame moest lachen. "Maar waar zijn we hier dan?" Ik vertelde haar dat we in Twello waren en dat ze hier woonde.
Geluiden uit de keuken kwamen de kamer in. In de kamer was het rustig. Door het raam zag ik een dame buiten zitten bij de deur. Ze had een tijdschrift in haar handen. Een auto kwam voorrijden.
We namen afscheid van José die in gesprek was. We lieten twee Magazins achter voor in de huiskamers. Ton had er al even in gekeken en vond het prachtig. Hij was nog niet zo lang bij Wonen bij September. Hij had 30 jaar een eigen kinderkledingzaak gehad en toch weer terug in de zorg.
Een gepassioneerde man en we namen een filmpje met hem op. Mooie uitspraken en een pleidooi om meer mannen in de zorg te krijgen.
Een bakje met kersen kregen we mee van José en haar team. Een persoonlijke kaart erbij met dat het gezellig was dat we er waren en dat het 'goed kersen eten' was met ons.
Wat een gastvrijheid hebben wij ervaren in dit mooie huis. Een zorg die iedereen zich zou wensen.
Ik dacht aan een wens die één van de bewoners gisteravond in de schatkist van geluk had gedaan ' ik heb niets te wensen. Ik ben gelukkig hier'.
Ik kon het mij helemaal voorstellen. Grietje en ik hadden moeite om te vertrekken.
We komen hier zeker terug.
José en haar team bedankt 💛🧡💛 voor deze mooie dagen en ga door met je prachtige werk!!!
Comments