"Wanneer komen jullie weer?"
Een berichtje wat emoties gaf bij Grietje en mij deed ons vertrekken naar Veldhoven met de DS.
Twee maanden geleden waren wij, na een berichtje op Linkedln van Carola met de Snoek gaan rijden met haar echtgenoot Ray en kinderen(4,8,9).
De kinderen hadden heel veel moeite om vader in een zorgcentrum te zien.
Gisteren bezochten wij Ray in Eindhoven samen met Carola en haar dochtertje.
"Wat is het hier saai"
Was het antwoord toen ik haar vroeg hoe zij het hier vond. "Er is hier niets voor kinderen"
Ondanks een mooie tuin en aardige zorgverleners wilde zij er niet zijn. De middelste was in de Snoek blijven zitten. Hij wilde echt niet mee.
We zeggen steeds blijf de mooie dingen zien. Toch levert dit tegenstrijdige gevoelens op. Een kutziekte hoorde wij Carola roepen. Ja daar staan we dan met ons goede gedrag.
We lieten ze de mooie foto's zien die Grietje bij het vorige bezoek gemaakt had. Ze vonden het prachtig.
Carola heeft een missie om te laten zien dat er nog veel veranderen moet voor jonge mensen met dementie en hun familie. Carola loopt tegen zoveel zaken aan ondanks dat zij zelf in de zorg heeft gewerkt. Hoe regel je eigen bedrijf, opvoeding, verdriet, boosheid, financiën, vakantie, huis, aandacht voor jezelf en nog duizend andere dingen.
Gisteren zagen wij een krachtige maar zeer gevoelige vrouw die een missie heeft ondanks wisselde emoties. Zij wil bewustwording en aandacht in de maatschappij om te laten zien wat het doet met de betrokkenen van een jong iemand met dementie.
Wij noemde al eerder #relatiegericht zou veel meer op de voorgrond mogen staan in plaats van persoonsgericht. Meer aandacht voor de personen die zorgen, kinderen en omgeving.
We vonden een kleine camping in Oerle, vlak onder de start-en landingsbaan van vliegveld Eindhoven. Een meertje vol vis en werd ik bijna aan de haak gehezen door boze viscampinggasten toen ik in het groene meertje wilde gaan zwemmen.
Een heerlijk kopje thee en en latte macchiatto op een primitief gasstelletje gezet door Grietje, een klein tentje en zittend op klein stoeltjes. Het leek de jaren 60-70 wel en we voelden ons heel gelukkig.
Alleen missen we de rust en vrijheid van Zweden.
In ons volgend JGMagazine komen we hier op relatiegerichte zorg terug.
Fijne dag