Weet je zeker dat je alles weet om de wereld om je heen?
Zijn er geen mysterieuze en verontrustende vragen die in je hoofd blijven hangen. Alles waarvan we niet echt weten hoe we het moeten beschrijven. Feeën en eenhoorns, elfen en draken, zeemeerminnen, weerwolven. Zien wij ze niet of bestaan ze niet of bestaan ze niet meer. Deze mysterieuze wereld achtervolgt ons al sinds de kindertijd. Verhalen en legenden van het land. Angstaanjagende beelden en geluiden. Raken wij dit kwijt als we opgroeien en te wijs worden. Zijn het wel verhalen en wat als het waar blijkt te zijn.
Een huiveringwekkende tocht vannacht. Schimmen, schaduwen en een ijzige kou en enge geluiden. Wat heeft mij naar Zweden getrokken?
Is het een hallucinatie, een illusionaire vervalsing of fantasie? Zag ik die struiken bewegen en zaten daar grote zwarte schimmen. Zie ik veelvraten en beren op de weg of zit het in mijn hoofd.
Luister, huiver en oordeel zelf.
Al in de psychiatrie gebruikte ik mijn verhalen om mensen in beweging te krijgen. Stof voor het krijgen van deze verhalen kreeg ik van de mensen zelf. Een groot oud gebouw. Stalen deuren en holle lange gangen. Kale grote kamers waar mensen zich in verstopten. Mensen met bizarre wanen en onbegrijpbare imperatieve hallucinaties en psychiatrische ziektebeelden waar ik nog nooit van had gehoord. Mijn 1e stage in een wereld die mij vreemd was maar blijkbaar bestond. Nachtdiensten waar ik alleen mijn rondes moest maken. Vreemde geluiden en bizarre beelden. Als ik naar buiten keek in de donkere nacht zag ik bomen en vreemde silhouetten Ik hoorde in gedachten mijn moeder vertellen. Haar verhalen waren niets bij wat ik toen meemaakte.
Aan tafel tijdens de koffie vertelde ik verhalen en liet ik de mensen met dementie zich inleven, inbeelden en deden zij actief mee. Ik haalde er mijn zigeunermoeder en vader bij. Stond op wacht bij een inbraak in de bank waarbij ik per ongeluk de politie alarmeerde en mijn vader ingesloten werd. We liepen door bergen, woestijnen en waren vol in beweging. Een illustere wereld
"Jongen ik ben trots op je fantasierijke verhalen maar overdrijf niet teveel. De mensen geloven je niet meer. Ik wil je een geheim vertellen maar spreek niet verder. Weerwolfen bestaan echt. Ik heb het hierboven gehoord".
Een mooie dag vol liefde en kijk eens om je heen. Alles wat we zien is niet echt.
Hejdå 🌲🍀🌲🍀🌲🤢