Gisteren reden we weer in onze oude DS. Tientallen duimpjes onderweg gingen omhoog en mannen liepen om de auto. Afgelopen zomer waren wij in The Gallery in Brummen en spraken met Nico Aaldering. Een enthousiaste ondernemer met een grote passie voor ons werelderfgoed. Als in een snoepwinkel liepen wij rond. Het is niet de 1e keer dat wij er waren. Het is elke keer weer spannend om te zien wat er staat. Al als kind wilde ik autoverkoper worden.Het leek mij zo mooi om in bijzondere auto's te kunnen rijden.
Uiteindelijk ging ik de zorg in en vond dit geweldig😊. Toch lijkt het mij prachtig om in dit bedrijf te mogen werken. Misschien mag ik wel bij Nico vrijwilligers werk doen samen met Grietje😊
Oldtimers gebruikte ik in mijn huis om mensen in beweging te krijgen. Nam de mensen regelmatig mee en het leek alsof zij een verandering ondergingen. Mensen gingen weer praten en keken meer om zich heen.
De auto was eerst gespreksonderwerp geworden.
Dit gaf een opening tot andere thema's in de gesprekken. Mensen die slecht liepen stapte zo in de auto. Ik zou bijna zeggen dat mijn oldtimers een magisch effect teweeg brengen.
Zelf herken ik dit wel. Als ik in een mooie klassieker mag zitten verander ik van persoon. Grietje ernaast en wij zijn niet meer bereikbaar. Als wij ooit in een woonzorghuis komen gaat de DS en MG mee. We willen dat dat deze in onze kamer of tuin wordt geplaatst. De hele dag zijn wij op reis en je hebt geen kind aan ons.
Bijzondere momenten en dingen maken het geheugen scherp.
We bedanken Nico en Nick voor hun positieve reactie op ons Magazine en dat zij hun bedrijf gratis open stellen voor iedere geïnteresseerde. Heerlijk wegdromen onder het genot van een kop koffie of thee.