Een wens in de schatkist van geluk van Tamara Pieterse, bestuurder van Zorgbalans.
Al eerder kregen wij twee bijzondere boeken toegestuurd door Tamara die zij als organisatie hebben uitgegeven.
' Dementie van binnenuit'
Een interessant boek waarin er gekeken wordt hoe het is om iemand te zijn met vergevorderde dementie.
Een projectgroep van betrokkenen uit zorgbalans lazen en dachten geregeld mee. Onder hen Minke Jaspers die wij vorig jaar al spraken in Heemhaven te Heemstede. Hier zagen we al een prachtig huis van Zorgbalans waar de gastvrijheid hoog is en er menswaardige zorg wordt geleverd.
En een ander boek;
'Raak mij niet aan ' waarin cliënten, naasten, mantelzorgers, vrijwilligers en medewerkers in de ouderen- verpleeghuiszorg over de periode met Corona vertellen.
Een periode die nog emoties oproept bij Tamara en wat wij wel bij meer bestuurders zien en horen. 'Bij Zorgbalans zijn we altijd op zoek geweest om de menselijke maat weer te vinden' zegt Tamara.
Ook nu spraken Grietje en ik weer een bestuurder met passie voor de zorg.
We werden in Haarlem gastvrij ontvangen. Tamara die ons al langer volgt vond het prachtig om ons in levende lijve te ontmoeten. En wij haar natuurlijk!
We brachten haar ons JGMagazine omdat hun organisatie een voorbeeld geeft hoe een grote zorgorganisatie zo mooi aansluit bij de zorgvraag.
Tamara gaf 20 jaar geleden al aan dat zij graag iedere dag persoonlijk wilde bijdrage aan de zorg in Nederland. Nou dat hebben we in ieder geval gezien in Heemstede.
We spraken over dementie en dat het niet allemaal eng is. En het centrale pijnpunt om niet meer als mens gezien te worden. Zoals wij steeds al aangeven dat we af moeten van deze beeldvorming en mensen met dementie als volwaardig te zien.
We spraken met Tamara over de verschillen tussen een groot verpleeghuis en kleinschalige woonvoorzieningen. Hoe trots zij is wat ze bereikt heeft met haar organisatie en dat er altijd verbeteringen zijn.
Zorgbelang is bezig om een landelijke campagne te maken om te laten zien wat er allemaal wel nog mogelijk is bij dementie. Wat wil iemand met dementie zelf wil en wat hij niet wil. Laten zien dat het alemaal niet zo eng is en dat mensen met dementie nog heel veel wel kunnen. Precies wat wij al steeds zeggen en laten zien.
Op het laatst gaf Tamara aan dat het mooi is als wij elkaar kunnen versterken. Mogelijk kunnen wij deze mooie zorgorganisatie helpen met ons Magazine waarin we de mooie voorbeelden van zorg laten zien en onderwerpen waar zorgbalans ook mee bezig is. Zo komt in ons volgend Magazine de plastic soep problematiek aan de orde.
We zagen dat Zorgbalans en Juttersgeluk de samenwerking zijn gestart. Hierbij nemen vitale mensen met een haperend brein deel aan een fysiek en actief buitenprogramma. Wekelijks gaat een groep mensen op het strand aan de slag om daar plastic afval op te ruimen en daadwerkelijk weer te gebruiken om nieuwe dingen te maken. Natuurlijk ligt dit helemaal in de lijn van ons om over het vervuilingsprobleem van plastic hier aandacht aan te besteden. Juist als het gaat over preventie van dementie.
We hadden nog uren door kunnen praten met Tamara. Zoveel raakvlakken hebben wij over de zorg.
Grietje en ik bedanken Tamara voor het prettige en persoonlijke gesprek. Tamara's wens om iedere dag persoonlijk bij te dragen lijkt helemaal uit te zijn gekomen.
Comments