In het zuiden van Europa puft men onder een warme deken. Hier in Zweden voorspellen ze elke keer regen maar is het boven op de berg prachtig weer. Gisteravond weer de houtkachel aan en gordijnen dicht en is het behaaglijk en gezellig in ons houten rode huisje. Buiten koelt het aardig af.
De zware slee hebben we dinsdag de schuur uitgerold. Er was geen beweging in het loodzware ding te krijgen.
Grietje bedacht een constructie met oude ronde paaltjes om onze oude antieke slee te verplaatsen.
Ze had ooit gelezen dat Egyptenaren een hele piramide op deze wijze wisten te verplaatsen. Het lukte wonderbaarlijk.
Buiten krijgen we al een heel openluchtmuseum.
Het paard wat ons naar 1809 bracht kunnen we niet inzetten als het gaat sneeuwen. Nog noordelijker zullen Grietje en ik op zoek gaan naar een lief rendier. Er is een kans dat het ons terug brengt naar de ijstijd. De laatste was zo'n 115.000 jaar geleden. Op dit moment zitten we hier nog niet op te wachten.
Gisteren waren we in een loppis op een prachtige verlaten plek in het bos.
Een oude Volvo Amazone, die ik zelf ook gehad heb stond onder een overkapping te pronken.
Een dikke Volvo 260 model ernaast. Overal zie je hier prachtige oldtimers.
Een duur Seiko horloge vond ik tussen de rommel voor een absurde lage prijs van 20 kronen. Grietje vond een horloge mij niet staan want was bang dat de tijd mij zou inhalen. Ik liet hem liggen en had spijt toen gistermiddag een bekend veilinghuis uit Londen belden of wij nog bijzondere stukken hadden gevonden. Ze kennen ons ondertussen en zijn hofleverancier.
Een oude Kodak uit 1952 lieten we ook liggen😌
We kochten er wel een bijna nieuwe fiets voor weinig geld en kregen er een fietsendrager bij. Grietje stelde voor om de fiets even uit te proberen de berg af.
Het werd niet een klein stukje maar 17 km terug naar huis. Op een damesfiets met maar 3 versnellingen kregen we het voor elkaar om door het berglandschap ons voort te bewegen.
Naar beneden bereikten we duizelingwekkende snelheden. Adam Yates, een Deen die dit jaar op het podium stond uit de ronde van Frankrijk zou hier jaloers op zijn. Naar boven vielen we bijna stil maar bleven doorploeteren.
Een prachtige fiets waar KING op het frame stond. Mijn gedachten gingen weer terug naar 1809. Deze fiets had ik toen moeten hebben.
Onderweg kwamen we bijzondere afgelegen plekken tegen.
We keken terug op een prachtige vermoeide tocht die we samen hadden gereden. De spieren zullen we vandaag voelen.
Onderweg maakten we een tussenstop bij een kunstenaar van 88 jaar. Maar dat is een apart verhaal wat jullie, beste lezers later te horen krijgen.
Een fine dag
Wie zou hier begraven zijn?
Sneeuw! Die kreeg ik altijd in de zomer te zien toen we bij de Mont Blanc in Frankrijk 🇫🇷 waren… 😂🌨️☃️
Juist op de laatste dag op onze terugreis naar Nederland 🇳🇱 was het zo’n uitzonderlijk mooi weer zonder wolken en we reden vanuit Lausanne in Zwitserland 🇨🇭 richting Vallorbe naar de Franse grens. Daar op de snelweg in de bergen kon ik in de verte zelfs de iconische Mont Blanc zien die helemaal wit en hoog boven het landschap uitstak. Tranen van weemoed rolden over mijn wangen, want dit was het laatste beeld in mijn geheugen gegrift om dit deel van Frankrijk 🇫🇷 wellicht nooit meer te aandoen. En daarbij stond plots een heuse roofvogel op een lantaarnpaal toen…
Mag nog best wat zomerweer komen, na de hondsdagen mag het wel verbeteren. Het was een dagje op Landgoed Singraven, de morgen was redelijk maar in de middag wisselende de buien elkaar af. Nu al aan sneeuw denken , amper 6 weken na de langste dag van het jaar hier in Nederland. Dat het wat vroeger in Zweden gaat sneeuwen is bekend Maar als ik die geweldig mooie avonturen van jullie lees daar in Zweden moet je wel jaloers worden Het blijft geweldig mooi om te lezen.