"mocht ik gaan vergeten dan hoop ik dat ik het niet meer weet"
Een mooie uitspraak van een dame die ik sprak op het strand van Bloemendaal.
Grietje en ik waren aanwezig bij een project van Juttersgeluk en Zorgbelang om plastic te jutten op het strand voor mensen met dementie. Zij gebruiken elkaars expertise om vitale mensen met dementie mee te laten helpen om gevonden plastic weer een nieuwe bestemming te geven. Wij mochten er op uitnodiging van Annemiek Denneman meekijken en meehelpen.
Ik sprak daar een deelneemster die 1 dag per week deelnam aan deze groep. Met name er even uit zijn en tussen de mensen zijn en iets nuttigs doen vond zij belangrijk.
Het viel mij duidelijk op dat het alleen zijn zwaar viel voor haar.
Op de terugweg kwamen wij nog een dame tegen die op een kruispunt zat op een bankje
Zij voelde zich alleen en daardoor kon zij dat gevoel even kwijt raken. We gaven haar een 'Jij bent mooi kaart' en begon te stralen. Later sprak ik nog een heer en hij gaf aan zich alleen te voelen.
Zijn wij er wel bewust van dat ouderen zich erg alleen kunnen voelen. Drie ouderen spreken op korte termijn het zich alleen voelen is veel. Is er nog meer eenzaamheid wat wij niet zien.
En wat doen we er eigenlijk aan of hoort het bij het leven?
Opmerkingen