Onthaasten

Gisteren waren we in een fotozaak en keken naar een prachtige analoge fototoestellen.

Een oude Hasselblad stond daar in de etalage te pronken. Een toestel wat in de jaren 60- 70 als professioneel toestel werd gebruikt. Een echte oldtimer. Gewoon 8 foto's maken en eerst ontwikkelen. Het mooist waren de foto's in zwart wit. Geduldig wachten op het resultaat wanneer zij ontwikkeld waren.

De verkoper vond het wel mooi maar had toch liever een nieuwe systeemcamera. Geen spiegeltje die er meer uitkwam maar supersnel een foto maken. Bijna niets meer hoefde je te doen en binnen korte tijd een prachtige topfoto.

Grietje en ik probeerde nog te zeggen dat het ons weer mooi leek om de tijd te nemen om een foto te maken en weer een negatief te krijgen. Zelf ontwikkelen en uitzien naar het resultaat zonder digitale middelen. De beste man hoorde ons helemaal niet meer en het contact was verbroken.

Het kan zijn dat we van een andere planeet komen maar is dit de toekomst. Vlugge contacten met elkaar waar we elkaar niet meer echt zien. Steeds weer sneller en waar houdt het op. Vandaag gaan we maar Mem met de Austin Healey.

en nemen maar de binnenwegen. Het duurt wel langer maar is minder druk. Het jagen op de weg en zeker in de randstad staat ons echt tegen. De vorige keer reden we naar de Veluwe en moest ik 70 rijden vanwege een reparatie aan de weg. Ik hield mij aan de snelheid en een vrachtwagen begon met zijn licht te seinen. Ik moest van hem harder rijden. Grietje en ik hadden hem graag een 'jij bent mooi' kaart willen geven. In plaats van ons te ergeren aan deze gekke situatie moesten we lachen. In wat voor een land leven wij?

Zondag hopen we naar Zweden af te reizen als het met Mem weer redelijk gaat. Gewoon terug naar niets.

Terug naar rust en mensen die tijd voor je nemen en niet gehaast zijn op de weg. De oude DS gaat mee.

We merken wel dat als wij de 'nieuwe'wagen mee nemen de onrust toeneemt. Gaan eerder mee in de stroom en worden er onrustig van. Het is opmerkelijk hoe snel we ons laten verleiden.

Met de DS en onszelf weer mensen blij maken. Dat is ons doel.

Ik vraag mij af of wij de enige zijn die dit allemaal opmerken. Natuurlijk is vooruitgang mooi en brengt dit prachtige dingen teweeg. Terug naar de pijl en boog hoeft natuurlijk niet. Schieten wij niet door in de techniek, digitalisering en is menselijk contact ouderwets geworden. Is dit voor jongeren niet meer belangrijk? Een knuffel minder belangrijk dat een paar mooie woorden en plaatjes op een beeldscherm. Ik moet nu denken aan mijn opa. Hij vond het maar niets de vooruitgang. Hij kon prachtig vertellen en samen gingen wij aan de waterkant zitten. Hij vissen en ik spelen in een weiland wat vol bloemen stond. Mijn moeder had ook niets met de vooruitgang. Zij ging voor het menselijk contact. Zij kwam op mij gelukkig over

Mijn vader wel. Overal was hij het 1e bij. De nieuwste snufjes moest hij hebben. De nieuwste camera, computer, mooiste huis, etc en was al bezig met Artificial Intelligence Robots. Toch had ik niet de indruk dat hij gelukkig was. Mijn moeder en opa waren mijn voorbeeld.

Ik ben wel benieuwd of Grietje en ik van een andere planeet komen.

Wat vind jij eigenlijk van de snelle vooruitgang. Is het menselijk contact minder belangrijk geworden. Moet alles nog sneller en mooier of is het tijd om weer terug te kijken naar wat we hebben en wat de natuur ons brengt.

Foto: Grietje van der Heide

Is het de verbinding die ons Samenbrengt😊

Ps. We zoeken nog een oude Hasselblad!