Het is 3.30 en de zon lijkt alweer op te komen in het oosten. Het is volop licht.
Om 23.30 gingen we slapen en was het net donker geworden.
Ik zocht een boom om te plassen en dat is niet moeilijk. Er staan er genoeg. Ik hoor een uil roepen en dichtbij hoor ik het huilen en janken van een wolf. Ik vlucht naar binnen want vertrouw het niet meer buiten. Om te gaan slapen lukt niet meer. De verhalen vliegen door mijn hoofd en verstoren mijn gedachten om de slaap te vatten. Ik pak mijn kroontjespen en inkt en begin te schrijven op oud papier wat we vandaag gevonden hebben.
Mijn droom is waarheid geworden.Ik zit midden in de nacht te schrijven aan een houten tafel in een rood houten huisje en 400 meter verder een eigen meer met een oldtimer voor het huis. Grietje ligt lief te slapen en ik ben klaar wakker.
Gisteren hebben we alleen de Duitse buurman van onder de berg gezien. Hij leek een excuus te zoeken om de DS van dichtbij te zien. Zijn terrein lijkt wel een autokerkhof. Er staan een aantal auto's die het nooit meer gaan doen. Een camper uit het jaar nul en twee caravans die een vermogen zouden opbrengen op een klassiekerveiling.
De aardige man kwam melden dat er morgen, dus vandaag een 'Veteranfordonmarknad' in Torsby is. Een markt met oude motoren, auto's, brommers en traktoren. De populaire Zweedse schrijver van motorboeken Jim Lundberg is aanwezig om zijn verkochte boeken te signeren.
Buiten deze buurman hebben we al vier dagen niemand gesproken en gezien. Het wassen en scheren schiet erbij in en ik ben onherkenbaar door mijn baard en Grietje haar haren staan alle kanten op en ziet er verwilderd uit. Over drie jaar worden we waarschijnlijk gevonden en staan wij in alle kranten. 'MAN EN VROUW TOTAAL VERWILDERD GEVONDEN IN DE ZWEEDSE BOSSEN'
In mijn vorige leven waren wij waarschijnlijk al kluizenaar want het gaat ons zo gemakkelijk af.
In huis doen wij grote ontdekkingen. Achter een houten wand vinden wij een originele houten gebinten met wel vele lagen papier.
Het papier voelt aan als het duurdere perkament uit de middeleeuwen.
We denken dat ons huisje gebruikt werd door Desiree Clary (1781-1860) koningin van Zweden. Op het papier staat een paleis en zit er bladgoud op de onderlaag.
Onder verschillende lagen vloerbedekking, hout en zeil vinden wij de originele houten vloer. Het zand waar deze vloeren mee werden geschuurd lag er nog op.
De zon begint feller te schijnen en ik maak een stevig bord
Havregryn klaar.
Ik kruip zo weer terug in bed want de confrontatie met mensen vandaag in een dorp verderop zal vermoeiend zijn. Misschien kopen wij wel een oude veteranmotorcyklar en knappen die op om door de bossen te rijden.
Mocht ik niet meer op de lijn komen dan is onze batterij op en kunnen we geen contact meer maken. Ga ons zeker niet zoeken. Wij zijn gelukkig🤴👸