'Vier maar?' Mem stond bij de tulpen te kijken en keek naar de prijs. Dit bosje werd weer in het water gezet. Een ander bosje met meerdere tulpen werd in de winkelwagen gezet. Het betalen vergat zij even. Later bleek dat we het verkeerd hadden begrepen. Mem wilde de bloemen aan Grietje cadeau doen.
Bij het vorige bezoek namen we mem mee naar de kapper. In de kleinschalige woonvorm wilde zij niet geknipt worden. Bij de kapper geen enkel probleem en gaf prachtige antwoorden aan de kapster.
Bij de tandarts eerder die dag hetzelfde. Zelfs toen zij klaar was kreeg de tandtechnicus, die niet wist hoe hij ermee om moest gaan, een hand en bedankte zij hem.
In de winkel was het een groot feest. Koeken die zij eerder ook lekker vond werden aan een deskundig onderzoek onderworpen en in de winkelwagen gelegd. We bleven wel bijna een half uur in de winkel. Mem liep er rustig doorheen. Ze genoot en in duidelijke taal reageerde zij op de dingen die zij zag.
Het is niet verwonderlijk dat hospitalisatie gaat optreden als je lang in een huis zit en daar alle activiteiten doet. Steeds zie je dezelfde mensen en dezelfde omgeving. De hersenen worden minder geprikkeld en verlies van decorum of ontremming kan plaats vinden. Normen en waarden veranderen daardoor en 'vreemde ' gedragingen nemen toe.
Ik probeerde in mijn kleinschalige woonvorm dagelijks naar buiten te gaan. Mensen mee te nemen in de auto om ritjes te maken. Winkels te bezoeken en gewoon in de stad of dorp te lopen. Natuurlijk zijn activiteiten binnen het huis belangrijk. We zagen mem enthousiast aan het sjoelen.
In mijn woonvoorziening gingen we zelfs met de groep naar een sportschool in Emmen. Het was prachtig om te zien dat hospitalisatie minder kans kreeg om toe te slaan.
Winkels, kapsalon, restaurant in woonzorg voorzieningen is mooi maar vergeet niet buiten de deur te komen. Het lijkt veilig en rustig maar kan consequenties hebben voor de beleving en in het gedrag.