Over een aantal dagen stappen we in onze fantastische oldtimer Citroën DS en rijden we van Zweden naar Nederland.
Om eerlijk te zijn kijk ik hier erg tegenop. Het is niet de reis van 1200km, maar de drukte in Nederland, de volle wegen en het lawaai, de vuile lucht die je dan inademt in de volle steden. Steeds meer word ik ervan bewust dat in Nederland wonen niet heel erg bevorderlijk is voor mijn gezondheid. Alle mensen wonen en werken bovenop elkaar. De varens in deze foto's staan als mensen bij elkaar alsof ze een onderonsje hebben. Wat zouden ze tegen elkaar zeggen? Deze foto's geven me rust, dit is de natuur, dit is mijn therapeut.
Hoe moet het nu verder met de natuur in Nederland, wat kun je zelf doen om gezond te leven en geen stress te voelen wanneer je op de snelweg weer eens in de file staat of als je 85km p/u rijdt en je wordt door een vrachtwagen bijna aan de kant geduwd omdat je te langzaam gaat (terwijl je maar 80km p/u mag).
Maak ik me nu druk om niets of is dit gewoon gewenning. Zien we het met zijn allen nog wel, zien we dat een bepaalde omgeving je misschien wel ziek maakt? Of een bepaalde omgeving je gelukkig maakt? Heb jij de keuze om te bepalen waar je wilt leven?
Persoonlijk denk ik dat je altijd een keuze hebt in je leven. Toen mijn moeder al een tijdje ziek was en mijn vader het niet meer kon volhouden om voor haar te zorgen, heb ik alle vrije dagen opgenomen die ik had. Daarna ook betaald verlof aangevraagd en opgemaakt. Toen was het nog maar maart en ik vroeg om onbetaald verlof. Terecht dat mijn chef zei: "dat geef ik je niet, ik kan je niet meer inzetten met 12 uur in de week van de 32 uur die je normaal werkt." Ik stond voor een keuze of weer aan het werk voor 32 uur en mijn ouders laten vallen of ontslag nemen en mijn ouders helpen. Ja ik sprong in het diepe, ik nam ontslag zonder enige recht op een uitkering waar dan ook. De regeling die ik trof was niet genoeg om van rond te komen. Ik verkocht mijn huis en van de overwaarde kon ik wel een tijdje rondkomen om mijn bedrijf winstgevend te maken. Een hele verandering.
Een keuze heb je altijd en die keuze heeft consequenties dat klopt. Nu 2 jaar verder ben ik blij dat ik in het diepe ben gesprongen. Het was niet altijd even makkelijk, ik kwam dichter bij mezelf en ik kan nu oprecht zeggen dat ik gelukkig ben!
Wat zou jij willen veranderen en hoe kan het dat je dit nog niet hebt gedaan?
Mooi om te lezen en zoveel te herkennen. Met name het famiie-gevoel spreekt mij erg aan. Kijk vrienden, buren, collega's, clubgenoten e.d. kies je feitelijk zelf. Komt er een moment dat het je niet bevalt dan kun je altijd opzij stappen en toedeledokie roepen: ik doe niet meer mee en zoek ander werk, een andere club, ik verhuis o.i.d. Technisch vaak moeilijk, duur, lastig en tijdrovend maar wel mogelijk. Familie kies je niet die is er; voor mij althans. Daardoor gaan die voor mij steeds voor en voel ik ook een bepaalde band met zaken die de familie raakten. Zelfs een bezoek aan Venlo waar, ooit 6 eeuwen eeuwen geleden de oudste link in de stamboom gevonden werd, ontroerd me…