'Waauw maar dit is trevlig'
Het leek wel een foto uit een sprookjesboek. Dit is het echte Zweden. Het geluk en de liefde liggen hier voor het oprapen.
Een paar jaar terug
Een enkele keer wanneer het sneeuwde en vroor ging ik met de mensen die in ons woonzorghuis woonden naar buiten. Het leek dan alsof de dementie even weg was. De reacties waren prachtig en herinneringen kwamen terug. We lieten beelden zien van de elfstedentocht, een bevroren IJsselmeer, sneeuwduinen, schaatsen en een slee.
De winterverhalen kwamen terug als we aan de chocolademelk met slagroom zaten. Er was zelfs een man, bewoner die de zwaarste elfstedentocht(De Hel van '63) in barre omstandigheden van januari 1963 had geschaatst. Hij vertelde kranten onder zijn kleding te hebben. Zijn schaatsen waren op het laatst krom en zijn riempjes van de schaatsen kapot. Lange stukken had hij gelopen door opgewaaide sneeuw. Op het laatst was hij sneeuwblind en kwam twee uur na de winnaar aan. We bekeken hem nu anders. Hij was vanaf dat moment een held in ons huis.
Zweden
Vandaag scheen de zon en was het -15 maar de gevoelstemperatuur was vele graden lager.
Waar je ook keek was het mooi en elk moment foto waardig.
We liepen over een bevroren meer en kwamen twee dik ingepakte mannen tegen die aan 't vissen waren geweest. Ze vertelden dat er nu geen elanden waren maar wolven. Het waren de enige mensen die we in dit afgelegen gebied tegen kwamen. De stilte was ineens.
De mannen vertrokken en de duisternis viel in. We voelden ons heel alleen en kwetsbaar. Overal leken wij ineens enge geluiden te horen en zagen schaduwen achter de bomen op de berg.
In mijn beleving hoorde ik het gehuil van hongerige wolven.
Ik liet mijn angst niet merken en liep stoer achteraan. Xana de dochter van Grietje lieten wij voorop😳
Na een barre donkere tocht door meters hoge sneeuwbergen bereikten wij ons huisje.
We hadden heel veel geluk gehad sprak later onze buurman Gunnar ons toe. We waren een gemakkelijke prooi geweest😳
Afgelopen nacht droomde ik geweldig. Ik hield 4 hongerige wolven op afstand door mijn lieve stem. Ik sprak met ze op lage toon en aaide hun vacht. De gevaarlijke wolf viel in slaap en ik werd wakker. Grietje die naast mij lag vroeg waarom ik haar hoofd aaide🤔
Ik vertelde haar mijn heldenverhaal en kreeg een zoen.
Ik voelde mij helemaal gelukkig💛
Wanneer voelde jij je gelukkig?
Ja, geluk 🍀 is niet alledaags, maar elke dag (weer) kunnen leven is ook geluk op zich. Toch moet je niet alleen louter op geluk vertrouwen, want geluk is net liefde ♥️; het laat zich niet gemakkelijk ringeloren. Natuurlijk moet je hierbij ook gewoon je gezond verstand gebruiken en eventueel van goed advies voorzien zijn, maar zodra je op jezelf aangewezen bent, moet je toch maar op goed geluk er het beste van maken. There is always one way to find out!
Zo te lezen, hadden (en hebben) jullie zeker een goede tijd met elkaar en geniet er ook goed van in het mooie, maar ontzettend koude 🥶, Zweden 🇸🇪!
Een heerlijke onderbreking na de rijkdom van de Kerst 🎄…
Precies,geluk zit in de kleine dingen om je heen.Dat is iets wat ik inmiddels wel heb geleerd het afgelopen jaar.
Als ik dit lees geeft dit al sfeer en warmte. dat fijne gevoel van kerst wat al weer achter ons is. Maar herinneringen blijven. De winterbeelden van jullie in de sneeuw doet denken aan mijn jongere jaren. De jaren met veel sneeuw en ingesneeuwd zijn, het zelfredzaam zijn , zien dat je de openbare weg weer vind die eindelijk weer begaanbaar is , de hoge duinen van de weg zijn weggehaald. Voor mij geen sneeuwduin te hoog, dat avontuur is niet weg maar leeft nog steeds.
Als ik mijn gezin om mij heen heb. Zoals 1ste Kerstdag en dan samen gourmetten. Dan kan ik mij rijk en heel dankbaar en natuurlijk heel gelukkig voelen!!
Gelukig zijn met een kleinkindje die stralend op je afloopt en met een brede grijns oma,oma ..roept