Ongebreidelde verhalen, fantasie,goed, kwaad, rijk, arm, dieren die kunnen spreken, prinsen en prinsessen.
Verhalen over het leven in een sausje fantasie. Al in onze woonzorgvoorziening gebruikte ik dit om mensen tot leven te komen. Mensen met dementie te laten reageren, te activeren en hun geheugen te verbeteren.
Jan en Grietje gingen wandelen in het bos in Zweden. Onderweg vonden zij sporen die leken op een varg(wolf).
Jan en Grietje waren zich van geen kwaad bewust en bleven de vele lingon en blåbär plukken.
Grietje verstopte zich in haar wollen sjaal en kon haar geluk niet op met een oud plockskåp. Het werd al donker en in de verte zagen zij licht branden in een klein houten huisje
Buiten zat een vrouw bij een vuur en bakte het beroemde Zweedse koolbroodje(Kolbulle)
Jan had honger en wilde vragen of ze mee konden eten.
Grietje vertrouwde het niet. De vrouw zag er vreemd uit. Jan vond een fiets en was er helemaal klaar mee. Hij had honger was bang, moe en wilde terug. Hij liet Grietje alleen achter.
Toen hij na dagen lang terugkeerde en het huisje weer gevonden had lag er een wolf met een grote mond in het bed met 7 geitjes. Jan gaf een kus aan de wolf en deze veranderde in Grietje. Blij en gelukkig kroop Grietje achterop de fiets en was blij dat Jan haar gered had.
Jaren later gingen zij terug met de oldtimer maar het huisje hebben zij nooit meer teruggevonden😳
Ze leefden nog lang en gelukkig
Elke nacht is er in de Zweedse bossen een vreemd gehuil te horen ...
In deze verlaten omgeving omringd met donkere bossen, schimmige schaduwen en mistslierten waarbij gehuil nu en dan ook nog te horen is, werken hersenen op volle toeren en zijn waarheid en fantasies niet (meer) van elkaar te onderscheiden. Mooie, maar ook bizarre verhalen kunnen dan het gevolg zijn.
Één van mijn favoriete verhalen is dat van “Tam O’Shanter” van de briljante Schotse poëet Robert Burns:
https://www.poetryfoundation.org/poems/43815/tam-o-shanter
Natuurlijk zijn sprookjes ons met de paplepel ingegoten en we zijn hier ook mee opgegroeid. Wie kent niet de verhalen van de Gebroeders Grimm en Hans Christian Andersen! En onze eigen Efteling die ik volgende week ook zal bezoeken, is een waar genot op zich.
Hoe volwassen we ook mogen zijn, we zijn hier…
De verhalen gaan steeds mooier worden , hier van genieten zeker, zo zie je maar weer hoe humor en fantasie het sprookje van Jan en Grietje weer volledig tot leven brengt. Mooie dromen kunnen ook werkelijkheid worden.
Maar mensen met dementie actiever maken en dat geheugen proberen aan te scherpen is de serieuzere kant welke niet vergeten mag worden. Het is ook één van jullie aandachtspunten.