Foto: Grietje van der Heide
Ik zat aan haar bed en een traan kwam tevoorschijn. 86 jaar was zij geworden en het verdriet op haar gezicht kon ik zien. Nooit had zij erover gesproken. Niemand die erover begonnen was.
' Ik zag gelukkige gezinnen om mij heen en voelde mij niet compleet. 'Alsof er een arm geamputeerd was bij mij die ik nog steeds voelde zitten'. Nooit wilde ik er met iemand over praten. Het heeft mijn leven gevormd. Altijd stopte ik het weg en gaf het verdriet geen plaats. Niemand begon erover. Nu ik zo oud ben geworden mis ik het nog steeds. Ik had zo graag een kind gehad'.
Foto: Grietje van der Heide
Een vrouw die bij ons woonde in het zorghuis en Alzheimer was aan haar deur gekomen. Toch was deze herinnering blijkbaar in haar geheugen gegrift. Of was de Alzheimer een reactie op het onwerkte verdriet?
Ze bedankte mij en er leek wat afgevallen te zijn. Na die tijd leek zij rustiger en ontspannen. Het verdriet leek toen pas een plaats te hebben gekregen. Niet lang erna kwam zij te overlijden.
Zonder emoties geen leven gaf Nana gisteren aan als reactie op het verhaal.
Ik moest gelijk weer aan de oudere dame denken die mij het verhaal vertelde.
Emoties zijn zo belangrijk. Inderdaad geen vreugde zonder verdriet.
Gisteren hoorden wij weer een verhaal van een miskraam. Nog steeds is hier weinig aandacht voor. Het verdriet achter de miskraam is niet altijd zichtbaar. Vrijwel niemand vraagt hoe het mentaal met je gaat. Vrouwen gaan vaak weer hard verder. Het verdriet is geen gedeelde rouw. Niemand heeft het 'kindje' gezien alleen jij en je partner. Ern toekomst zonder het kindje wat zo welkom was.
Het heeft een enorme impact in je leven en hier zou veel meer aandacht voor mogen zijn. Net zoals er veel dingen gebeuren in je leven waar niet bij stil wordt gestaan.
Hoeveel mensen lopen met verdriet rond waar zij nooit over spreken.
Praat erover en geef het verdriet daardoor een plaats. Sta vreugde hierdoor toe.
Geluk gunnen Grietje en ik iedereen en kom bij ons op de lijn als je erover wilt praten.
Een zonnige dag🌼🌻🌼🌻🌼
Als je deze link wilt delen is geen probleem.
Hopelijk niet misplaatst, en zeker niet om wie dan ook tekort te doen, wil ik een andere invalshoek belichten.
In mijn naaste omgeving ontdekte ik en één of twee dochters binnen hetzelfde gezin dat ze feitelijk ook nog 2 broertjes hadden gehad. Beiden verloren hun piepjonge leventjes in de maand mei. En wel in 1940 en in 1945 ! Ja het leven en de dood hebben een macaber gevoel voor coincidence.
Binnen de NL-cultuur tot ergens in de jaren zeventig werd over zoiets vooral gezwegen. Helaas.
Het zou veel naasten - en hun latere relaties -van de 2 babies veel hebben geholpen als er WEL over was gesproken.
Maar ja als geluksvogel en toeschouwer op afstand heb ik makkelijk praten.…
Ik heb verschillende miskramen gehad, dit altijd weg gestopt met als gevolg dat ik na jaren emdr moest hebben om het een plekje te kunnen geven.
Het heeft meer impact op je dan dat mensen aan je kunnen zien
Het gemis van een kind blijft altijd pijn doen. Als het maar bespreekbaar is en dat is niet altijd even gemakkelijk. Vaak dat wegstoppen en niet weer er over willen praten.
Goedemorgen. Ook ik heb een dochtertje verloren. En dat gevoel van die mw herken ik. Het blijft je hele leven een gemis! Inderdaad er is iets geamputeerd en je blijft de Fantoom pijn voelen. Gelukkig kunnen we er samen als gezin goed over praten en wordt haar naam nog vaak genoemd!
Goedemorgen Jan en Grietje,
Dit komt wel even binnen bij mij, niet omdat ik een miskraam heb gehad maar wel omdat ik zelf nooit geen kinderen kon krijgen.
Dit blijft een gemis, vroeger toen mijn vriendinnen kinderen kregen vond ik dat heel lastig, een dubbel gevoel voor hun heel mooi maar voor mij heel confronterend, en nu zit ik in de 2e fase nu krijgen ze kleinkinderen. Ik merk aan mezelf dat ik dit soms ook heel confronterend vindt.
Mensen vragen nooit waarom heb je geen kinderen, ze zeggen oh ja jij hebt geen kinderen.
Ze vragen niet waarom,
vragen niet wat heeft dat met je gedaan of wat doet dat met je.
Ik heb het geaccepteerd dat ik geen…