"twee reeblauwe ogen keken de jager aan"
Geen Alzheimercafe maar een Zing mee Café. Wat een schitterend idee voor een super klein dorpje Gräsmark in de middle of nowhere. Liedjes van alle tijden die iedereen mee kan zingen. Een paar dagen geleden zagen we bij het församlingshemmet (parochiehuis)onderstaand panflet en dit trok de aandacht.
Onderzoekers zien dat hersengebieden betrokken bij muziek, relatief gespaard blijven bij de ziekte van Alzheimer. Hierdoor kunnen mensen vaak nog herinneringen ophalen met behulp van bekende muziek. Zo zijn er veel muzikanten die ondanks een gevorderde dementie nog in staat zijn om een instrument te bespelen.
Nou het was voor Grietje en mij een prachtige wijze om Zweeds te leren. Een aantal bladen met daarop de teksten in het Zweeds van de muziek.
We verwachten een parkeerterrein vol met auto's en een drukte van belang in het kleine dorpje. Niets van dit alles. Een auto kwam aanrijden met een man erin. Hij ging naar binnen en de deur werd opengedaan door een vrouw. Zij was de pastoraal medewerkster. Ze was blij om ons te zien. Ze deed haar best om ons in het engels te woord te staan. Wij gaven aan dat zij best in het Zweeds mocht praten want wilde de taal leren. Ze hoopte dat er nog meer mensen zouden komen. In de keuken was nog een dame de koffie aan het zetten met lekkere hapjes. Zweedse specialiteiten die wij later kregen aangeboden tijdens het Fika momentje. Een zeer belangrijk onderdeel waarin de Zweden even een koffiepauze nemen met koffie en een kaneelbroodje of een stukje zoete cake.
Vol enthousiasme kwam Caroline Eriksson Waerme, musikpedagog aanlopen en was blij dat we er waren. Grietje gaf al aan dat zij niet kon zingen. Ik hield mij wijzelijk stil want zag de bui al hangen dat ik voor moest zingen. Als kind schaamde ik mij al tijdens de muziekles dat ik vals zong. Later in mijn woonzorgvoorziening maakte het mij niet meer uit en hield ik mijn bewoners wakker. Dit was toen zeer effectief. Door mijn valse noten verbleekte de dementie als sneeuw voor de zon. Niet door de muziek knapte mensen op maar doordat zij zich stoorde aan mijn a-muzikale kwaliteiten. In mijn huis werd er wetenschappelijk onderzoek gedaan en ik heb dit maar nooit verteld. Nu wordt in de hele wereld muziek gebruikt om mensen met dementie in beweging te krijgen. In mijn zorghuis is dit dus eigenlijk begonnen.
In plaats van een zaal vol met mensen waarin wij ons konden terugtrekken zaten we aan een tafeltje met 3 andere mensen. Een muziekblad vol met zweedse teksten van bekende en niet bekende nummers. Een unieke wijze om Zweeds te leren. Caroline stelde ons gerust dat het helemaal niet uitmaakte of we goed konden zingen. Het ging uiteindelijk om het plezier. Al snel voelde wij ons op ons gemak en herkende de zweedse klanken . Ik hoorde Grietje al helemaal zweeds zingen en was beretrots op haar.
Voordat wij met het zingen begonnen wilde ik al een kop koffie pakken. Streng werd ik naar mijn plaats gewezen. Eerst zingen en dan lekkers. Ik schaamde mij diep en gaf de aardige oude dame een 'jij bent mooi kaart"en kreeg een geweldige glimlach.
We vertelde dat we een leuk huisje wat te koop stond hadden gezien in de omgeving. De pastoraal medewerkster gaf aan dat dit een schitterende plek was.
We hebben genoten van een avond zingen. Een Allsångs Cafe zou in elke plaats en elke woonvoorziening moeten zijn. Samen zingen is prachtig. Natuurlijk was er een nummer van Abba bij.
Een oud document zat achter glas verstopt. Een man en een vrouw bij een appelboom. Zij wilde de appel plukken en hij keek toe. Beide hadden ze geen kleren aan. Ik dacht aan ons logeeradres met een appelboom in de tuin. Een bekend tafereel en een herinnering van de godsdienstlessen.
Bij terugkomst stond er een fles verse perensap van Sandra en Gustafson de buren waar wij ons huisje van huren. Ik keek naar de appelboom en durfde er niet van te plukken!
Vanmiddag mogen we stiekum even binnen kijken in de kerk. Het schijnt fantastisch te zijn!!!
Wat een mooi bescheiden volk. Dank voor jullie gastvrijheid!
In het Zweeds vertaald
"Två hjortblå ögon tittade på jägaren"
Inte ett Alzheimercafé utan ett Sing Along Café. Vilken lysande idé för en superliten by i Gräsmark mitt ute i ingenstans. Låtar från alla tider som alla kan sjunga med i. För några dagar sedan på församlingshemmet såg vi panfletten nedan och den fångade vår uppmärksamhet.
Forskare ser att hjärnområden som är involverade i musik är relativt skonade vid Alzheimers sjukdom. Därför kan människor ofta minnas minnen med hjälp av bekant musik. Det finns alltså många musiker som fortfarande kan spela ett instrument trots avancerad demens.
Det var ett fantastiskt sätt för Gretel och mig att lära oss svenska. Ett antal ark med texter på svenska till musiken.
Vi förväntade oss en parkeringsplats full av bilar och ett liv i den lilla byn. Ingenting av det slaget. En bil stannade med en man i den. Han gick in och en kvinna öppnade dörren. Hon var pastoral assistent. Hon var glad att se oss. Hon gjorde sitt bästa för att tala engelska med oss. Vi påpekade att det var okej för henne att prata på svenska eftersom hon ville lära sig språket. Hon hoppades att fler skulle komma. I köket kokade en annan kvinna kaffe med goda tilltugg. Svenska specialiteter som vi senare bjöds på under Fika-momentet. En mycket viktig del där svenskarna tar en kaffepaus med kaffe och en kanelbulle eller en bit söt kaka.
Caroline Eriksson Waerme, musikpedagog, anlände full av entusiasm och var glad att vi var där. Grietje hade redan sagt att hon inte kunde sjunga. Jag höll klokt nog tyst eftersom jag redan kunde se att jag skulle bli tvungen att sjunga. Som barn skämdes jag över att sjunga fel under musiklektionerna. Senare på mitt vårdhem brydde jag mig inte längre och höll de boende vakna. Detta var mycket effektivt på den tiden. På grund av mina falska noter försvann demensen som snö i solen. Det var inte på grund av musiken som folk nappade på mig, utan för att de stördes av mina musikaliska egenskaper. Det pågick vetenskaplig forskning i mitt hus och jag har aldrig nämnt detta. Nu används musik över hela världen för att få demenssjuka personer att röra på sig. På mitt vårdhem började detta faktiskt.
I stället för ett rum fullt av människor där vi kunde dra oss tillbaka satt vi vid ett litet bord med tre andra personer. Ett notblad med svenska texter till kända och okända sånger. Ett unikt sätt att lära sig svenska. Caroline försäkrade oss om att det inte spelade någon roll om vi kunde sjunga bra. I slutändan handlade det om att ha roligt. Snart kände vi oss bekväma och kände igen de svenska ljuden. Jag kunde redan höra Greta sjunga svenska och var mycket stolt över henne.
Innan vi började sjunga ville jag ta en kopp kaffe. De visade mig strängt till min plats. Sjung först och drick sedan kaffe. Jag blev djupt generad och gav den trevliga gamla damen ett "du är vacker-kort" och fick ett stort leende.
Vi berättade att vi hade sett ett fint hus till salu i området. Pastoralassistenten sa att det var en underbar plats.
Vi njöt av en kväll med sång. Ett Allsångs Café borde finnas på varje plats och varje boende. Det är underbart att sjunga tillsammans. Naturligtvis innehöll den en låt av Abba.
Ett gammalt dokument gömdes bakom glas. En man och en kvinna vid ett äppelträd. Hon ville plocka äpplet och han tittade på. Ingen av dem hade några kläder på sig. Jag tänkte på vår boendeadress med ett äppelträd i trädgården. En bekant scen och ett minne av religionslektionerna.
När vi kom tillbaka fanns en flaska färsk päronsaft från Sandra och Gustafson grannarna som vi hyr vårt hus av. Jag tittade på äppelträdet och vågade inte plocka ur det! I eftermiddag kan vi i hemlighet titta in i kyrkan. Det verkar vara fantastiskt!!!
Vilket vackert blygsamt folk. Tack för din gästfrihet!
Translated with www.DeepL.com/Translator (free version)